Αλλάζω άρα υπάρχω???

Τα παραπάνω λόγια ήταν αφορμή ωστε να ξεκινήσω αυτο το ποστ.....

ωστε να γράψω μια ανάρτηση εδω , μετά απο πολύ πολύ καιρό.....

Τώρα τελευταία γυρίζουν συνεχώς στο κεφάλι μου λέξεις......

Λέξεις όπως ....αλλαγή , κίνητρα , ενδιαφέρον , ευτυχία , ευκαιρίες , χρόνος , ζωή, καθημερινότητα.....

Όλες αυτές οι λέξεις μαζί .....σχηματίζουν μια φράση που κάνει ολο και περισσότερο αισθητή την παρουσία της μέσα στο κεφάλι μου : "  Άραγε , σε κάνει πραγματικά ευτυχισμένη η ζωή που κάνεις?" 

Αλήθεια , δεν ξέρω!

Δόξα το Θεο , εχω την υγεία μου και τα αγαπημένα μου πρόσωπα κοντα μου.

Θα μου πείς...."Ε ΤΙ ΑΛΛΟ ΘΕΣ?" και έχεις δίκιο.....

Υπάρχει όμως πάντα ενα αλλά......

Ενα αλλά που με μπερδεύει......ενα αλλά που δεν ξέρω αν αξίζει να το σκέφτομαι ώρες ατελείωτες!

Είμαι σχεδον σίγουρη , οτι έχει περάσει κάποια στιγμή απο το μυαλό όλων σας εκείνη η φράση που λέει : "ΑΣΕ ΤΗ ΖΩΗ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΚΟΙΤΑ ΤΗ ΖΩΗ ΠΟΥ ΧΑΝΕΙΣ"

Είμαι απο αυτούς που πάντα βλέπουν το ποτήρι μισο-άδειο!

Για να σας δώσω να καταλάβετε.....σκέφτομαι συχνά , μήπως η περιοχή που μένω δεν μου προσφέρει δυνατότητες , σκέφτομαι μήπως η σχολή που επέλεξα δεν θα μου προσφέρει άμεση εργασία , σκέφτομαι μήπως θα έπρεπε να ζω αλλού , σκέφτομαι πως δεν κάνω πολλά ταξίδια , πως δεν εχω πολλούς φίλους , πως δεν φροντιζω να κρατάω επαφή με άτομα , σκεφτομαι πάντα τι γνώμη να έχουν άραγε οι άλλοι για εμένα , πως πως πως .............

ΩΠ! Τι σκέφτονται οι άλλοι για σενα είπες?????

Μια από τις μεγαλύτερες ελευθερίες είναι το να μην νοιάζεσαι για το τι σκέφτονται όλοι οι άλλοι για εσένα. Όσο ανησυχείς για το τι σκέφτονται οι άλλοι για εσένα, τους ανήκεις. Μόνο όταν δεν απαιτείς έγκριση από οποιονδήποτε άλλο εκτός του εαυτού σου μπορείς να ανήκεις σε εσένα.

ΧΜ.....?!?!

Για να μην τα πολυλογώ............

Πιστευω οτι όλοι μας περνάμε τη φάση " μου φταίνε ολα" αλλά τελικά αξίζει? Αξίζει να το κάνουμε τόσο μεγάλο θέμα ή μηπως τελικά θα πάνε ολα καλά?

 Ναι, τα πάντα θα πάνε καλά. Ίσως όχι σήμερα, αλλά τελικά. Θα υπάρξουν στιγμές που φαίνεται ότι όλα όσα θα μπορούσαν να πάνε στραβά, πάνε στραβά. Και μπορεί να νιώθεις σαν να είσαι κολλημένος εκεί για πάντα, αλλά δεν θα είσαι. Σίγουρα, ο ήλιος σταματάει να λάμπει κάποιες φορές και μπορεί να βρεθείς σε μια τεράστια καταιγίδα ή δύο, αλλά τελικά ο ήλιος θα βγει και θα λάμψει και πάλι. Μερικές φορές εξαρτάται από εμάς, να μείνουμε όσο το δυνατόν πιο θετικοί γίνεται ώστε να καταφέρουμε να δούμε και πάλι τις ακτίνες του ήλιου μέσα από τα σύννεφα.

σιγά μη φοβηθώ....

Δολοφονήθηκε 34χρονος αντιφασίστας/ O 34χρονος Παύλος Φύσσας δέχθηκε δολοφονική επίθεση - Ομολόγησε ο δράστης, είπε ότι ανήκει στη Χρυσή Αυγή/ Εν ψυχρώ δολοφονία αντιφασίστα από ακροδεξιό/ Νεκρός σε «πολιτική συμπλοκή» στο Κερατσίνι ! .....

Αυτά αντηχούν στα αυτιά όλων μας απο χθές , αργά το βράδυ.....

μη μου πείτε πως δεν θορυβηθήκατε έστω και λίγο....θα είναι ψέμα...

μη μου πείτε πως δεν σκεφτήκατε "μα εχει χαθεί καθε όριο πλεον..."

Η δολοφονια του παιδιου αυτου δεν ειναι απλως πολεμος μεταξυ ΧΑ και αριστερας.!! Μας αφορά όλους! Όχι επειδή ο Παύλος Φυσσας ηταν Έλληνας (αυτο συνεβαινε, χωρις δημοσιοτητα..σε μεταναστες, αλλα αδιαφορουσαμε) αλλα επειδή ήταν ανθρωπος.... Και εμεις σε αντιθεση με αυτους ειμαστε ανθρωποι. Και το 'εργο' θα γινει χειροτερο παρακατω δυστυχως, αν δεν ανοιξουμε ματια&μυαλο για να ΔΟΥΜΕ τι γινεται γυρω μας. Ο φασισμος ειναι ο καρκινος της κοινωνιας. Τερμα η κοινωνικη απαθεια. Πρεπει να αλλαξει επιτελους η νοοτροπια του παρτακια νεοελληνα. Ενας ανθρωπος δολοφονηθηκε..ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ.

 Και τωρα καψτε και κλεψτε στη μνημη του νεκρου , να μη μεινει αμαξι ακαυτο , βιτρινα ασπαστη ,στη μνημη του νεκρου , κλωτσηστε φτυστε και βριστε , αλλα να θυμαστε ολοι σας οτι εσεις με τη σταση σας τοσα χρονια τους κανατε δυνατους και τους βαλατε στη βουλη.......

Μου λεν αν φύγω από τον κύκλο θα χαθώ
στα όρια του μοναχά να γυροφέρνω.
Και πως ο κόσμος είν' ανήμερο θεριό
κι όταν δαγκώνει εγώ καλά είναι να σωπαίνω.
Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω.
Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός, πολύ μικρός για να τ' αλλάξω.

Μα εγώ μ΄ ένα άγριο περήφανο χορό
σαν αετός πάνω απ' τις λύπες θα πετάξω.
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.
Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό,
θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.

Η ευτυχία ειν'αυτό....

Ξέρεις...πολλές φορές σκέφτομαι...πώς είναι δυνατόν ενας άνθρωπος να σε κάνει τόσο ευτυχισμένη...και αμέσως σκέφτομαι εσένα...εμας...και καταλαβαίνω! Δεν ξέρω πως τα καταφέρνεις...και με γεμίζεις τόσο πολύ...δεν ξέρω πως τα καταφέρνεις και είσαι τόσο ...υπέροχος! Μια κουβέντα σου αρκει για να διώξει μακριά...καθετι άσχημο...κάθε σου λέξη με γεμίζει αισιοδοξία...και με κάνει να νιωθω τοσο χαρούμενη...όπως νιώθει ενα παιδι...οταν του αγοράσεις γλυκά ή μπαλόνια! Ναι....αυτό ειναι...έτσι νιώθω...παιδι νιωθω μαζι σου...! Και το συναίσθημα αυτο δεν το αλλάζω με κανένα στον κόσμο...! Εδω και ενα χρόνο το χαμόγελο εχει λείψει ελάχιστα απο τα χείλη μου...! Σ'αγάπησα Σ'αγαπάω και θα συνεχίσω....να σ'αγαπάω! ^^ Ελπίζω να μην βαρεθείς ποτέ να με κάνεις να νιώθω σαν παιδί...! Είσαι σημαντικός για μένα...και οταν σωπαίνω και δεν στο λεω...είσαι σημαντικότερος! Καληνύχτα αγάπη μου....! ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

Το σίγουρο είναι πάντως πως δεν είμαστε όλοι για όλους.

Ε λοιπόν δεν είναι παράξενο? Μας έρχονται τα καλά παιδιά…τα διώχνουμε..μας ερχονται τα κακά παιδιά…πάλι τα διώχνουμε! Αχαριστία δεν είναι αυτό? Ή μήπως όχι? Εγω νομίζω πως όχι. Ξέρετε γιατί? Γιατι υπάρχουν κάποιοι παράγοντες που συμβάλλουν στη δημιουργία μιας «τελειας» σχέσης! Ναι το ξέρω πως επαναλαμβάνουμε αυτό το ρητό πως τα ετερόνυμα έλκονται, αλλά για πόσο μπορείς να μείνεις με έναν άνθρωπο που είστε αντίθετοι; Ο πρωτος παράγοντας είναι οι συμβατότητα! Μεσα σε μια σχέση πρέπει να μπορείς να είσαι ο εαυτός σου! να μη χρειαστεί να προσποιηθούμε κάτι άλλο για να ανταποκριθούμε στις προσδοκίες του άλλου. Όταν μπορείς και εκφράζεσαι ελεύθερα, και αυτό είναι αμοιβαίο τότε είμαστε σε καλό δρόμο! Οι άλλοι δυο παράγοντες είναι η σεξουαλικότητα και η επικοινωνία.  Οσο για τη σεξουαλικότητα αποτελεί σημαντικό παραγοντα στη σχέση. Γιαυτο άλλωστε οι μισοί λένε πως το σεξ είναι το παν σε μια σχέση και οι άλλοι μισοί λένε πως δεν δίνουν σημασία σε αυτό. ΝΑΙ! Το παραδέχομαι! Το σεξ είναι πολύ σημαντικό αλλα όταν μια σχέση βασίζεται μόνο σάυτο? Τι γίνεται μετά? Γιατί το σεξ κραταέι οσο κρατάει, άλλα αν πέρα απ’αυτό δεν υπάρχει τίποτα άλλο? Εδώ είναι λοιπόν που ερχόμαστε στον άλλο παράγοντα, την επικοινωνία! Η επικοινωνία παίζει και αυτή μεγάλο ρόλο στη σχέση. Πολλές φορές λέμε πως αν μας μιλάει ο άλλος, πως αν επικοινωνούμε μεταξύ μας, πως με τη συζήτηση όλα βρίσκονται. Πράγματι είναι μια θεωρία με μεγάλη ισχύ μέχρι που την βλέπεις να διαλύεται μπροστά στα μάτια σου. Όταν κάνεις άπειρες συζητήσεις με τον άλλο, του λες τι θες, τι σε ενοχλεί αλλά κατά έναν περίεργο τρόπο βλέπεις τα πράγματα για τα οποία χιλιομίλησες, που έχει μαλλιάσει η γλώσσα σου να τα λες, αυτά ακριβώς τα βλέπεις να περνούν σαν ταινία από μπροστά σου και να επαναλαμβάνονται. Φαύλος κύκλος λοιπόν. Το σίγουρο είναι πάντως πως δεν είμαστε όλοι για όλους.

Κάτι μικρό...

Πολλές φορές το μυαλό σου θα σου πει να σταματήσεις. Η καρδιά σου λέει όμως προχώρα. Και εγώ πιστεύω πως τα βήματα αυτά που το μυαλό σου βγάζει λάθος είναι τα πιο σωστά, γιατί όποιος μετρά τον έρωτα και όσα για αυτόν θα πράξει, δεν του αξίζει να τον ζει. Κι αν είναι λάθος άνθρωπος τι να κάνεις αυτόν ερωτεύτηκες, φτάσε λοιπόν μέχρι εκεί που εσύ θες και μπορείς. Αν δεν τα καταφέρεις, τουλάχιστον εσύ προσπάθησες. Εσύ διεκδίκησες την ευτυχία σου, απλά εκείνη έχει άλλα σχέδια.

Ι'll use your light to guide the way cause all I think aboUt is YOU ♥

Εγώ θέλω να κοιμάμαι πλάι σου…
Και να σου λέω πόσο πολύ μου αρέσει να είμαι μαζί σου,
Και να θέλω να παίζουμε κρυφτό,
Και να σου κρατάω το χέρι σου,
Και να βγαίνουμε για φαγητό, και να μη με νοιάζει που θα μου τρως το δικό μου,
Και να γελάω με την παράνοια σου, Και να σου δίνω κασέτες που δεν θα τις ακούς, και να βλέπουμε καταπληκτικές ταινίες, και να βλέπουμε απαίσιες ταινίες, και να μαλώνουμε για το ραδιόφωνο,
και να σε βγάζω φωτογραφίες όταν κοιμάσαι, και
να σηκώνομαι πρώτη για να σου φέρω καφέ και κουλούρια και γεμιστά κρουασάν,
Και να πηγαίνουμε για καφέ τα μεσάνυχτα,
Και να σ’ αφήνω να μου κάνεις τράκα τσιγάρα,
Και να μην καταφέρνω ποτέ να βρω ένα σπίρτο,
Και να σου λέω τι είδα στην τηλεόραση χτες το βράδυ,
Και να μη γελάω με τα αστεία σου, και να σε θέλω το πρωί αλλά να σ’ αφήνω να κοιμηθείς λίγο ακόμα.
Και να φιλάω την πλάτη σου, και να χαϊδεύω το δέρμα σου.
Και να σου λέω πόσο μα πόσο αγαπώ τα μαλλιά σου, τα μάτια σου, τα χείλη σου, το λαιμό σου, το στήθος σου,

Και να κάθομαι στις σκάλες και να καπνίζω,

Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να γυρίσεις σπίτι εσύ,
Και να τρελαίνομαι όταν αργείς,
Και να ξαφνιάζομαι όταν γυρίζεις νωρίτερα,
Και νάμαι δυστυχισμένη όταν έχω άδικο,
Και νάμαι ευτυχισμένη όταν με συγχωρείς,
Και να χαζεύω τις φωτογραφίες σου,
Και να παρακαλάω να σ’ ήξερα μια ζωή.
Και ν’ ακούω τη φωνή σου στο αυτί μου,
Και να νοιώθω το δέρμα σου πάνω στο δέρμα μου,
Και να τρομάζω όταν θυμώνεις,
Και να σ’ αγκαλιάζω όταν σε πιάνει αγωνία,
Και να σε κρατάω σφιχτά όταν πονάς,
Και να σε θέλω όταν σε μυρίζω,
Και να κλαψουρίζω όταν είμαι πλάι σου, και να κλαψουρίζω όταν δεν είμαι,
Και να σε πλακώνω και να σε πνίγω τις νύχτες,
Και να ξεπαγιάζω όταν μου παίρνεις τις κουβέρτες, και να ζεσταίνομαι όταν δεν μου τις παίρνεις,
Και να λιώνω όταν χαμογελάς και να διαλύομαι όταν γελάς,

Και να μην καταλαβαίνω όταν λες ότι σε απορρίπτω,
Και ν’ αναρωτιέμαι πως σου πέρασε ποτέ απ’ το νου ότι εγώ θα μπορούσα ποτέ να σε απορρίψω,
Και να σου γράφω ποιήματα, και να αναρωτιέμαι γιατί δεν με πιστεύεις,
Και να σ’ αγαπάω τόσο βαθιά που να μην μπορώ να το βάλω σε λόγια,
Και να θέλω να σου πάρω ένα γατάκι που θα το ζηλεύω γιατί θα το προσέχεις περισσότερο από μένα,
Και να μη σ’ αφήνω να σηκωθείς απ’ το κρεβάτι όταν πρέπει να φύγεις,
Και να σου αγοράζω δώρα που εσύ δεν τα θέλεις, και πάλι να τα παίρνω πίσω,
Και να σου λέω να παντρευτούμε, και συ να μου λες πάλι όχι,
Αλλά εγώ να στο λέω και να στο ξαναλέω, γιατί όσο κι αν νομίζεις πως δεν το λέω σοβαρά εγώ πάντα σοβαρά το έλεγα, από την πρώτη φορά που στο είπα,
Και να τριγυρίζω στη πόλη και να τη νοιώθω άδεια χωρίς εσένα,
Και να θέλω ότι θέλεις, Και να νομίζω πως χάνομαι, αλλά να ξέρω πως πλάι σου είμαι ασφαλής, Και να σου μιλάω για ότι χειρότερο έχω μέσα μου,
Και να προσπαθώ να σου δίνω ότι καλύτερο έχω μέσα μου γιατί δεν σου αξίζει τίποτα λιγότερο, Και να σου λέω την αλήθεια αν και κατά βάθος δεν θέλω, Και να προσπαθώ να είμαι ειλικρινής γιατί ξέρω πως το προτιμάς,
Και να νομίζω πως όλα τέλειωσαν, κι ωστόσο να περιμένω άλλα δέκα λεπτά πριν με πετάξεις έξω απ’ ζωή σου,
Και να ξεχνάω ποια  είμαι,

Και να κάνουμε έρωτα στις τρεις το πρωί,

Και κάπως με κάποιο τρόπο να σου εκφράζω έστω και λίγο
Τον ακάθεκτο
Τον ακατάλυτο
Τον ακατάσβεστο
Τον ψυχαναλυτικό
Τον άνευ όρων , τον δίχως τέλος και δίχως αρχή,
ΕΡΩΤΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΣΕΝΑ...

Αυτό που μοιάζει φυλακή είναι το πέταγμά σου!

Δεν ήμουν έτσι εγώ…πολύ μαυρίλα έχει πέσει τελευταία! Ρωτάς τι φταίει…και δεν ξέρω τι να σου πρώτο πω…! Ότι σκεφτομαι συνέχεια τα χειρότερα? Ότι με πληγώνει που ξέρω ότι εγώ για σένα θα έφτανα στην άλλη άκρη του κόσμου ενώ εσύ…όχι? Ότι πλέον μόνο εγώ προσπαθώ? Ότι μόνο εγώ έχω πάθος και όνειρα? Είναι τόσα πολλά….! Αλλά πραγματικά…κι εσύ έχεις αλλάξει…όσο κι αν δεν το παραδέχεσαι ούτε εσύ ήσουν έτσι κάποτε! Τότε που με κοίταζες στα μάτια συνεχεία…τότε που σου έφτανε απλά να μου κρατάς το χέρι…και ήμουν τόσο ευτυχισμένη.. τότε που με φιλούσες σαν να μην υπάρχει αύριο…σαν να νόμιζες πως θα εξαφανιστώ…και ήθελες να με χορτάσεις , Θυμάσαι…?  τότε που νόμιζα πως … αστο…δεν έχει σημασία τι νόμιζα! Όταν δεν μπορείς να καταλάβεις
τη σιωπή του ανθρώπου που είναι δίπλα σου,
τότε δεν θα μπορέσεις να καταλάβεις
και τίποτα από αυτά που σου λέει. Μπορεί τελικά εγω να ζω στα παραμύθια..και να σε ήθελα πρίγκιπα!  αυτή την εικόνα είχα φτιάξει για εσένα... ;/ οτι αγαπιόμαστε όλο και πιο πολύ..αυτή την εντύπωση μου έδινες..
πόσο λίγο σε ήξερα..! πόσο πολύ σε ερωτεύτηκα ?!!?! Τελικά οντως…δεν πρέπει να αφήσεις ποτέ κανέναν να σε δέι να κλαίς! Αλλά δεν πειράζει…εγω θα είμαι πάντα εδώ για σένα…και πάλι θα κλαίω για να μου φύγει ο Θυμός κι ο πόνος …κι ας μην με καταλαβαίνεις…πάλι θα Σ’ΑΓΑΠΑΩ με κεφαλαία γράμματα…γιατι στο μυαλό μου θα είσαι για πάντα εκείνος ο πρίγκιπας που ήθελα να είσαι!